Wat een noodweer vannacht!
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond en Wil
07 Juli 2014 | Frankrijk, Saint-Girons
Zoals ik gisteren al schreef ben ik teruggegaan naar mijn tentje. Ik was benieuwd wat er na die bui wat over was van mijn tentje en de spullen. Op zich viel het mee maar de eerste plassen hadden zich al wel gevormd in mijn tentje. Deze netjes opgedweild en gedacht dat hiermee alles gebeurd zou zijn. Dat was volkomen mis. Na eerst een schamel zonnetje pakten de wolken weer samen en een uurtje later begon het te hozen. Ik dacht ik sluit mijn tentje af en ga binnen lekker de bui af liggen wachten. Eerst ging het nog niet al te hard maar na een minuut of 10 begon het goed te regenen. En ik kon met eigen ogen waarnemen dat het water gewoon naar binnen 'stroomde'. Dat is natuurlijk wat overdreven maar gaande weg ontstond wel een klein meertje binnen in de tent en kon ik aan het dweilen blijven. We hebben daar een mooi spreekwoord voor: dweilen met de kraan open. Maar ja ik had geen zin om naar buiten te gaan. Dus de bui maar afwachten dus. Toen het wat rustiger werd ben ik naar buiten gegaan en daar kon ik de ramp in volle ogenschouw nemen. De camping stond blank, althans grote delen. Ik ben naar voren gelopen en heb mijn probleem aan de eigenaresse uitgelegd. Ze zei van mij je mag wel in het kleine caravannetje slapen dat op het terrein staat.
Zogezegd zo gedaan. Het bleek dat het woord 'caravan' dat kotje eigenlijk niet meer waard was. De vloer zakte er zowat onderuit en gaandeweg ging hij steeds schever staan. De band was nl. lek. Dus ik ben maar gauw languit op bed gaan liggen om mijn gewicht te verdelen. Na wat telefoontjes en sms'jes met Wil heb ik de gelegenheid te baat genomen om alles te overwegen wat ik aan het doen was.
Om ca. 23.00 uur, ik kon de slaap maar niet vatten, was ik eruit. Ik ga terug naar Nederland. Deze ontwikkelingen zijn het mij allemaal niet meer waard. Lichamelijk kan ik dit niet meer goed aan als ik eerlijk moet zijn. De wetenschap dat het morgen(vandaag dus) weer net zo een dag zou worden als vandaag was de druppel, die mijn emmer deed overlopen.
Kortom ik ben vanmorgen vroeg opgestaan want de terugreis regelen naar Nederland vanaf dit plaatsje is een avontuur op zichzelf. Er rijden hier geen treinen meer en alles moet dus met de bus.
Eerst op de fiets naar de grootste plaats van deze regio, Saint Girons, vervolgens het station opgezocht, dat overal stond aangegeven, maar er reden geen treinen meer. Wel was er nog een kantoortje van de busmaatschappij. Ik was daar om kwart voor tien. Nu dat kwam goed uit om 10.00 zou er een bus naar Toulouse rijden. Ik zou daar om ca. 13.35 uur aankomen. Ik kon dan meteen om 14.05 de trein naar Amsterdam nemen. Het klonk te mooi om waar te zijn. Het was dus ook niet waar.
De buschauffeur weigerde om mijn fiets mee te nemen. Dus wat nu toe doen. Na ca. een uur bellen, zuchten, zoeken op internet, weer bellen met een vriendin, die Engels sprak en alles aan mij moest uitleggen,mis er de volgend regeling uit de bus gekomen.
Ik stap om 17.35 op een bus, die ook mijn fiets meeneemt naar een plaats genaamd Boosault of zoiets. Daar kan ik om19.08 een trein nemen naar Toulouse waarin ook mijn fiets mee kan. Ik ben dan om 20.11 in Toulouse. Daar kan ik dan de nachttrein naar Paris nemen. Deze vertrekt om 00.53 en ik kom dan morgenochtend om 7.22 in Parijs gare Austerlitz aan. Ik heb dan ca. Een uur de tijd om de metro te nemen naar Gare du Nord waar ik dan om 8.25 met de Thalys vertrek naar Amsterdam. Ik ben dan als dit allemaal gaat lukken om 11.42 in Amsterdam, waar ik dan de trein naar Zwolle kan nemen. Ik ga ervan uit dat ik dan morgenmiddag tegen half twee weer thuis ben.
Er gaat dus een einde komen aan mijn avontuur. Wellicht in de toekomst wat kortere en niet zo heftige tripjes in mijn eentje. De wat langere dus altijd met gezelschap gaan doen want dat is in je eentje toch best moeilijk voor mij. Mijn lichaam staat dat niet meer toe denk ik maar. Goed we zullen wel zien hoe het gaat lopen (fietsen).
Groeten Raymond
Ps in mijn volgende blog zal ik verwoorden hoe mijn reis is verlopen en zal ik de trip verder afsluiten.
Zogezegd zo gedaan. Het bleek dat het woord 'caravan' dat kotje eigenlijk niet meer waard was. De vloer zakte er zowat onderuit en gaandeweg ging hij steeds schever staan. De band was nl. lek. Dus ik ben maar gauw languit op bed gaan liggen om mijn gewicht te verdelen. Na wat telefoontjes en sms'jes met Wil heb ik de gelegenheid te baat genomen om alles te overwegen wat ik aan het doen was.
Om ca. 23.00 uur, ik kon de slaap maar niet vatten, was ik eruit. Ik ga terug naar Nederland. Deze ontwikkelingen zijn het mij allemaal niet meer waard. Lichamelijk kan ik dit niet meer goed aan als ik eerlijk moet zijn. De wetenschap dat het morgen(vandaag dus) weer net zo een dag zou worden als vandaag was de druppel, die mijn emmer deed overlopen.
Kortom ik ben vanmorgen vroeg opgestaan want de terugreis regelen naar Nederland vanaf dit plaatsje is een avontuur op zichzelf. Er rijden hier geen treinen meer en alles moet dus met de bus.
Eerst op de fiets naar de grootste plaats van deze regio, Saint Girons, vervolgens het station opgezocht, dat overal stond aangegeven, maar er reden geen treinen meer. Wel was er nog een kantoortje van de busmaatschappij. Ik was daar om kwart voor tien. Nu dat kwam goed uit om 10.00 zou er een bus naar Toulouse rijden. Ik zou daar om ca. 13.35 uur aankomen. Ik kon dan meteen om 14.05 de trein naar Amsterdam nemen. Het klonk te mooi om waar te zijn. Het was dus ook niet waar.
De buschauffeur weigerde om mijn fiets mee te nemen. Dus wat nu toe doen. Na ca. een uur bellen, zuchten, zoeken op internet, weer bellen met een vriendin, die Engels sprak en alles aan mij moest uitleggen,mis er de volgend regeling uit de bus gekomen.
Ik stap om 17.35 op een bus, die ook mijn fiets meeneemt naar een plaats genaamd Boosault of zoiets. Daar kan ik om19.08 een trein nemen naar Toulouse waarin ook mijn fiets mee kan. Ik ben dan om 20.11 in Toulouse. Daar kan ik dan de nachttrein naar Paris nemen. Deze vertrekt om 00.53 en ik kom dan morgenochtend om 7.22 in Parijs gare Austerlitz aan. Ik heb dan ca. Een uur de tijd om de metro te nemen naar Gare du Nord waar ik dan om 8.25 met de Thalys vertrek naar Amsterdam. Ik ben dan als dit allemaal gaat lukken om 11.42 in Amsterdam, waar ik dan de trein naar Zwolle kan nemen. Ik ga ervan uit dat ik dan morgenmiddag tegen half twee weer thuis ben.
Er gaat dus een einde komen aan mijn avontuur. Wellicht in de toekomst wat kortere en niet zo heftige tripjes in mijn eentje. De wat langere dus altijd met gezelschap gaan doen want dat is in je eentje toch best moeilijk voor mij. Mijn lichaam staat dat niet meer toe denk ik maar. Goed we zullen wel zien hoe het gaat lopen (fietsen).
Groeten Raymond
Ps in mijn volgende blog zal ik verwoorden hoe mijn reis is verlopen en zal ik de trip verder afsluiten.
-
07 Juli 2014 - 13:31
Jacques:
Raymond nu dat vind ik geweldig dat je erkent hier moet ik stoppen. Zelf ben je je beste controleur van jezelf. En door alles heen weet je maar al te goed waar de foutieve zaken liggen als het voor je eigen is.
En je volgende besluit dit doen maar dan met meer personen en een idee is om vrienden van de fiets kun je goedkoop plaatsen BB regelen. Kerel succes met de thuisreis en toch van harte dat je zoveel weer hebt ondernomen om dit alles zo te beleven. Kop op en wees trots dat zijn wij ook.
Gegroet, Jacques -
07 Juli 2014 - 18:38
Karste En Geertje:
Lieve Raymond.
Een besluit wat zomaar niet is ontstaan om terug te gaan. Maar Iemand is met je meegegaan op deze tocht.
En zo begaanbaar met een mens dat je innerlijk voelt nu gaat het niet meer.
We hopen dat je aan deze tocht mooie herinneringen mee naar huis neemt.
We wensen je een goede terugreis en behouden thuiskomst!!!!
Lieve groet van Karste en Geertje
-
07 Juli 2014 - 19:45
Agnes:
Hoi Raymond..aangrijpend om te lezen! Tjonge wat een wijs en dapper besluit.
Heel goede terugreis!!!! Groeten van ons allemaal. EMFS en Agnes -
07 Juli 2014 - 20:06
Jan:
Wat heftig en wat goed om je hier zelf te spiegelen. Het is moediger om te stoppen dan om te beginnen.
Goeie thuisreis
Lieve groet,
Jan en Marianne -
07 Juli 2014 - 20:53
Lia:
Hoi Raymond,
Wat goed van jou dat je naar je lichaam hebt geluisterd en niet tegen beter weten in maaar doorgaan.
Een moedig besluit wat je met opgeheven hoofd hebt genomen. Chapeau voor je besluit en goede reis terug naar Nederland.
Liefs LIa -
07 Juli 2014 - 22:35
Vincent:
Hoi Raymond,
Lijkt me een moeilijk maar goed besluit. En weet…. elk begin heeft een einde, maar elk einde is ook een begin. Ik wens je een goede, rustige terugreis. We spreken elkaar.
Hartelijke groet,
Vincent ook namens Anne. -
08 Juli 2014 - 15:02
Geertje Wijnja:
Als ik dit schrijf ben jij zonder vertraging al terug in Westenholte! wat een reis heb je weer achter de rug, en eerder terug dan gedacht en verwacht!deze ervaring en je besluit is helemaal van jezelf, welkom terug en tot ziens. -
08 Juli 2014 - 23:12
Maria:
Heel goed Raymond,
Ben je op tijd thuis voor de wedstrijd.
Vincent is wel te porren voor een korter tochtje.
Nog een paar jaar dan hebben jullie de kleinkinderen erachter hangen.
Dikke knuf
Maria -
08 Juli 2014 - 23:12
Maria:
Heel goed Raymond,
Ben je op tijd thuis voor de wedstrijd.
Vincent is wel te porren voor een korter tochtje.
Nog een paar jaar dan hebben jullie de kleinkinderen erachter hangen.
Dikke knuf
Maria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
