Võru oftewel vooruit geholpen

Hallo vandaag dus naar Estland. Het begon dus al vroeg (sms'je naar Wil) maar daarna weer mijn bed ingedoken en wekker gezet. Niet aan tijdsverschil gedacht dus mooi een uur te laat aan het ontbijt. Gelukkig stond alles er nog dus snel opgegeten en opgepakt.
Nu door naar Estland en het weer was prachtig. Dat bleef het overigens de hele dag terwijl het nu dondert en spettert dat het een lieve lust is.

Na ongeveer 25 kilometer HO en HA (afkorting voor heuvel op en heuvel af) zou ik zeggen dat Estland de Ardennen ingeruild heeft voor de Dordogne (het boekje spreekt van Toscane maar dat vind ik te veel eer). Maar toch voor de nietsvermoedende reiziger (en dat ben ik toch, ahum) stevig afzien.
IK hoorde een onheilspellend geluid. Iets dat ik al een paar keer eerder had gehoord. En ja hoor bij de controle (weer een spaak kapot).

Goede raad is duur wat te doen. Voorzichtig verder rijden is het eerste wat je gaat doen. Natuurlijk de vorige keer vergeten (in mijn blijdschap dat alles weer heel was) wat reserve spaken te bestellen. Nu hier en daar om hulp vragen en uiteindelijk verwees me een vriendelijke juffrouw van een cafe onderweg naar een boerderij of erf daar zouden ze engels spreken.

Daar waren in ieder geval een aantal jonge mensen bezig een huis stevig te verbouwen. Zij spraken engels en alhoewel dat eigenlijk helemaal niet mijn bedoeling was, begonnen ze direct in de schuur naar mogelijke spaken te zoeken. Maar deze maat is in Estland niet zo maar voor handen. Dus na veel gezoek, ge sms en telefonades naar vrienden bleek een vriend 5 km. verderop een fiets met adwijkende maten te hebben, die zij konden gebruiken. Sie fiets werd prompt opgehaald. Helaas toch mis. Nu had die vriend nog een wat ouder wiel met een afwijkende maat. Dus rap op de fiets naar deze knaap (5 km. verder) samen met nog een knaap, die toch die kant op moest.

En ja hoor de spaak leek te passen.
Dus dat wiel werd nog verder gesloopt en uiteindelijk werd een van de spaken dus in mij achterwiel gemaakt. Dus mijn tocht kan dus verder en liep hier dus niet geheel spaak (woordspeling). Foto's van de jongens die mij geholpen hebben heb ik gemaakt.

Helemaal leuk was de verzekering van een van de knapen (Max) dat hij als alles niet zou lukken mij persoonlijk naar Tartu zou brengen, want daar moest hij vanavond toch heen. En dat was ook zo want tijdens mijn tocht naar Vòru (daar had ik inmiddels mijn doel maar op gericht), haalde Max mij in en stopte om te vragen of alles goed was.

Toen maar gelijk nog even een foto van hem gemaakt.

Kortom morgen nog ongeveer 70 km. naar Tartu en dan zit ik weer op schema. Heb ik 's morgens nog even tijd om hier in deze stad nog even langs de fietsenmaker te gaan.

Dus al met al is alles goed en voel ik mij na zoveel vriendelijkheid geweldig.


Nu ff een stukje in het engels voor deze hulpvaardige jongens. Mijn dag kan niet meer stuk.


Hello Max, Taavo, the other name I didn't repeat enough ( so I forgot).
I do thank You very much and I hope to pay you back when you are coming to Holland some time. Please give me your email addresses in the reaction and I will mail you my full name and address in Holland. I hope to meet you again in Holland.