Geen nierstenen in Nierstein

Vandaag een heerlijke tocht gehad in de richting van Mainz/Wiesbaden dat ik deze stad, waar ik leuke herinneringen aan bewaar, zie eerdere blogs, nu net niet gehaald heb ligt aan één kant aan de dag van gisteren, leg ik,later uit en nu aan een aanval maar dan van de regen en niet van dat beroemde lichaamsdeel, daar hebben ze hier in de omgeving wel voor gezorgd. Kortom een blog vol raadsels en een onverwachte uitkomst. Lees maar verder.

Gisteravond in Speyer 2 ontzettend leuke contacten opgedaan. Eerst heb ik de hele avond zitten bomen met 2 Belgen, een echtpaar uit Mechelen, die een rondtocht in Duitsland aan het maken zijn. Heel leuk en onderhoudend. Vanmorgen heb ik hartelijk afscheid van ze genomen in het park van Speyer, waar ik heerlijk had zitten ontbijten, terwijl ik genoot van de kunsten van een eekhoorntje, dat verstoppertje speelde.

Ik was natuurlijk weer eens de verkeerde kant opgereden en om die reden kwam ik de Belgen, die wel de goede kant op reden, weer tegen.

Vervolgens richting Ludwigshafen en verder. De wind in de rug een matig zonnetje maar met een jasje aan, prima te doen.ik kon vandaag de bordjes goed vinden en met de wind in de rug kun je een lekker tempo ontwikkelen. Af en toe een heuvel maar dat houdt de lol erin. De tocht gaat niet vervelen. En zo was ik erg vrolijk verder aan het fietsen. Plots werd ik achterhaald door Georg, een Zwitser, die gisteravond ook op de camping stond. Hij is een fietstocht aan het maken naar de Noordkaap, via Noorwegen. Hij moet daar op 7 september aan komen, want dan gaat z'n boot, die hij geboekt heeft al terug en die zijn erg duur!

Samen zijn we doorgefietst naar Worms een stadje op ongeveer 60 kilometer afstand en voor mij echt tekort. Maar we hebben heerlijk gefietst en gekletst onderweg, hij bleek hetzelfde werk te doen als dat ik gedaan heb en dan heb je natuurlijk meteen een band. Ook had hij al de halve wereld afgefietst, zo was hij (Leonie!) al een keer de route van de Andes van Noord naar Zuid afgefietst. Zijn hoogste top lag boven de 3.000 meter, er is dus altijd baas boven baas. Maar petje af en zeker voor de gezellige tocht samen. Wat doe je onderweg toch elke keer weer hele leuke contacten op.

In Worms hartelijk afscheid genomen en hem natuurlijk veel succes gewenst op zijn verdere tocht. Ik had vervolgens wat moeite om mijn draai weer te vinden. Maar ik vond toch weer de juiste bordjes uiteindelijk.

Buiten Worms begon het al duidelijk te worden. Als redelijk ervaren zeiler kun je de luchten behoorlijk analyseren en de donkere wolken pakten steeds meer samen boven mijn hoofd. Het was wachten op het beginnen van de stortbui. Nu die kwam ook, in verschillende vormen. Allereerst de routebordjes, op een gegeven moment, toen ik dreigde een snelweg op te fietsen omgekeerd. Kennelijk een bordje gemist en jaar hoor 500 meter terug stond een wegomleiding. Ik deze fietsen en na zeker 6 kilometer de verkeerde kant op fietsen (netjes de borden volgen!) , kwam ik tot mijn schrik borden tegen, die waren afgeplakt. De weg was versperd. Dus het doel voor ogen, Nierstein nog 10 kilometer, werd je eigenlijk verteld, zoek het maar uit.

Nu dat heb ik gedaan. Er zaten wat Duitsers aan de kant wat uit te rusten. Aan hen heb ik gevraagd wat te doen. Zij hadden werkelijk met mij te doen. Maar ze gaven me een goed advies, ze vertelden, de weg is slecht, maar het is gewoon te doen. Nu dat bleek een goed advies. Voor iemand, die de wegen in Oost-Europa normaal is gaan vinden, was dit kinderspel.

Vervolgens stevig gewerkt aan mijn nierstenen. Die zijn inmiddels allemaal vergruisd en naar ik heb vernomen mag je dan zonder problemen aankomen in 'Nierstein'. En laat ik daar nu net beland zijn vandaag!

Dus ik sta nu op een camping, die eigenlijk geen camping is. Maar ik kan er wel douchen en mijn tent opzetten en straks wat eten. Dus wat wil je nog meer?

Ik heb even met mijn kinderen overlegd over het weer van de komende dagen, vervolgens gekeken naar hoe deze mijnheer zichzelf voelt en dan ook nog even mee laten wegen, dat Wil mijn vrouw binnenkort jarig is. Kortom daar moeten ook voorbereidingen voor worden getroffen.

Dus morgen fiets ik nog ff 20 k's naar Mainz en dan naar het station en pak de trein richting Nederland. Dit betekent dat dit ook voorlopig het laatste blog is wat ik schrijf over deze reis. We zullen kijken wat de toekomst gaat brengen. Het is en blijft prachtig om door de wereld te fietsen en je dan zo vrij als een vogeltje te voelen. Maar aan de andere kant merk ik vooral s'nachts dat ik geen 40 meer ben. Gelukkig kun je nog heel wat, maar je moet jezelf ook in acht nemen. Dat probeer ik altijd heel goed te doen.

Dus dank jullie wel voor alle reacties, ik vind ze altijd zeer bemoedigend maar vind het ook leuk om morgen weer terug te zijn in Zwolle en daar de normale zaken weer op te pakken. Ik wens Anja nog veel moed op haar laatste stukje richting Santiago de Compostella en zoals altijd de laatste loodjes wegen het zwaarst.

Het ga jullie goed. Voor mij was het weer een tocht om niet te vergeten en vergeet niet daar hebben jullie allemaal aan meegewerkt. Nogmaals: Dank jullie wel.

Groeten Raymond