6 Down and still 11/2 to go
Blijf op de hoogte en volg Raymond en Wil
05 Oktober 2013 | Turkije, Tekirdağ
Uit de titel kunnen jullie afleiden dat ons plan om vandaag wat verder dan de stad Tekirdag te komen niet gelukt is. Iets waar Joost en ik geen spijt van hebben. Of het onze Duitse vriend Matthias gelukt is, is nog even een vraag op dit moment. Hij is nl. halfweg de dag voorons uit gegaan. Wat bleek nl. Het geval de weg, die wij vandaag moesten gaan was op zich goed te berijden maar heuvelig. En dat laatste viel nogal tegen, redelijk stijl elke heuvel had een stijgingspercentage van tenminste 6 of 7. Daarnaast waren het steeds klimmen van in afstand 1 tot 2 kilometer en in hoogte van ca. 50 tot 100 meter. Zo hebben wij vandaag 867 hoogtemeters bij elkaar gefietst enin afstand 92 km. afgelegd.
Onze vriend Matthias kon deze percentages iets gemakkelijker behappen dan wij met z'n 2, dus hebben wij maar voorgesteld dat hij het alleen zou proberen. Wij waren vandaag eerder een blok aan zijn been dan dat het handig was. Iets wat gisteren zeker het geval was.
Dus na de middagmaaltijd hebben wij afscheid van Matthias genomen en hem succes gewenst en zijn met ons tweetjes verder gefietst. Natuurlijk zijn emailadressen etc. Uitgewisseld want van beide kanten is het contact op zich zeer gewaardeerd.
De wind was vandaag wat minder hard dan gisteren wat overigens niet wil zeggen dat het minder koud was. Ik heb op een bepaald mijn lange fietsbroek te voorschijn gehaald en ook aangetrokken. Ik kreeg mijn spieren niet meer warm. Nadien waren mijn kouklachten in in ieder geval over. Wel verbeterde het weer zich iets in de loop van de middag maar koud bleef het zeker.
Verder hebben we vandaag vlak nadat we vetrokken waren een Amerikaans meisje dat alleen aan het fietsen was met haar gitaar etc. Geholpen met een lekke band. Haar pomp was op een elegante manier geleend c.q. gestolen, dus zij had met een steeds leeg lopende band een probleem. Nu met vereende krachten hebben we haar geholpen. Zij was natuurlijk zeer dankbaar.
Samenvattend kunnen we zeggen een mooie tocht te hebben gehad door een heuvelig landschap. Natuurlijk hebben we weer genoten van de vergezichten, de agressieve honden al bleven die gelukkig op een afstand. We zitten nu in het centrum van de drukke stad. Gaan daar natuurlijk nog even van genieten.
Groeten en jullie zien horen wel wat er morgen weer gaat gebeuren. Wel wil ik de blogverslaafden waarschuwen. Het einde van het blog nadert met rasse schreden. Ik wil vooral mijn broer Jacques in overweging geven of hij niet zelf een blog op internet moet beginnen. Zijn gedachtenspinsels zullen meerderen van ons geroerd hebben. Ook de andere blogvolgers wil ik alvast van harte bedanken voor hun reacties. Maar jullie worden nog niet door ons in de steek gelaten. De komende dagen laten wij nog wat van ons horen.
Wel is het zo dat onze gedachten steeds meer in beslag genomen worden door het aanstaande huwelijk van mijn oudste dochter Susan. Wij kijken daar met veel blijdschap naar uit en dat zullen jullie kunnen begrijpen. Ook mijn nieuwe schoonzoon JanJob wil ik hierbij zeker noemen. Maar dat weet hij wel. Hij heeft inmiddels een stevige plaats veroverd in onze harten.
Groet
Joost en Raymond
Onze vriend Matthias kon deze percentages iets gemakkelijker behappen dan wij met z'n 2, dus hebben wij maar voorgesteld dat hij het alleen zou proberen. Wij waren vandaag eerder een blok aan zijn been dan dat het handig was. Iets wat gisteren zeker het geval was.
Dus na de middagmaaltijd hebben wij afscheid van Matthias genomen en hem succes gewenst en zijn met ons tweetjes verder gefietst. Natuurlijk zijn emailadressen etc. Uitgewisseld want van beide kanten is het contact op zich zeer gewaardeerd.
De wind was vandaag wat minder hard dan gisteren wat overigens niet wil zeggen dat het minder koud was. Ik heb op een bepaald mijn lange fietsbroek te voorschijn gehaald en ook aangetrokken. Ik kreeg mijn spieren niet meer warm. Nadien waren mijn kouklachten in in ieder geval over. Wel verbeterde het weer zich iets in de loop van de middag maar koud bleef het zeker.
Verder hebben we vandaag vlak nadat we vetrokken waren een Amerikaans meisje dat alleen aan het fietsen was met haar gitaar etc. Geholpen met een lekke band. Haar pomp was op een elegante manier geleend c.q. gestolen, dus zij had met een steeds leeg lopende band een probleem. Nu met vereende krachten hebben we haar geholpen. Zij was natuurlijk zeer dankbaar.
Samenvattend kunnen we zeggen een mooie tocht te hebben gehad door een heuvelig landschap. Natuurlijk hebben we weer genoten van de vergezichten, de agressieve honden al bleven die gelukkig op een afstand. We zitten nu in het centrum van de drukke stad. Gaan daar natuurlijk nog even van genieten.
Groeten en jullie zien horen wel wat er morgen weer gaat gebeuren. Wel wil ik de blogverslaafden waarschuwen. Het einde van het blog nadert met rasse schreden. Ik wil vooral mijn broer Jacques in overweging geven of hij niet zelf een blog op internet moet beginnen. Zijn gedachtenspinsels zullen meerderen van ons geroerd hebben. Ook de andere blogvolgers wil ik alvast van harte bedanken voor hun reacties. Maar jullie worden nog niet door ons in de steek gelaten. De komende dagen laten wij nog wat van ons horen.
Wel is het zo dat onze gedachten steeds meer in beslag genomen worden door het aanstaande huwelijk van mijn oudste dochter Susan. Wij kijken daar met veel blijdschap naar uit en dat zullen jullie kunnen begrijpen. Ook mijn nieuwe schoonzoon JanJob wil ik hierbij zeker noemen. Maar dat weet hij wel. Hij heeft inmiddels een stevige plaats veroverd in onze harten.
Groet
Joost en Raymond
-
05 Oktober 2013 - 18:40
Simon:
Dag broer en oomzegger,
Tja, dat van dat denken aan het huwelijk, dat kan ik me goed voorstellen. Zeker op de fiets, die immers twee wielen heeft die ook rond zijn. Je hebt ze alletwee ook nodig om überhaupt te kunnen rijden. De vergelijking met het huwelijk zal er dus wel zijn. Huwelijk en fiets behoeven zo nu en dan onderhoud. Nou ja, om de vaart erin te houden moet je soms stevig trappen. Maar soms gaat het ook op rolletjes.
Zomaar wat handreikingen voor een sketche... Het ligt voor het oprapen...
Nog even doortrappen en dan ligt daar de parel aan de poort van Europa. Veel genoegen!
Simon & Marga
-
05 Oktober 2013 - 22:30
Francis:
Nou je staat er weer fraai op Joost!
Knap hoor datje zo maar even met je vader, die al aardig getraind is inmiddels, meefietst.
Veel plezier met jullie laatste fietsdagen en tot gauw!
Het dagelijkse blog zal ik missen Raymond, maar het is ook fijn als je er straks gewoon weer live bij bent!
Welterusten, groet Francis -
06 Oktober 2013 - 00:16
Jacques:
Zomaar een dagje gemist. Maar de schrijver is er weer hoor. genietend van het verhaal van jullie.
Matthias wou er nog een schepje, maar onze Hollanders willen veel. En een van die dingen is goed aankomen in Istanbul. En dat lijkt morgen of anders Zondag te gebeuren. Als ik de afstanden en het landschap zie is het morgen raak. Het einddoel is dan bereikt. Een heerlijke feestavond en dan alles afbouwen voor de terugreis. Zelfs Moeder/Oma knapt op want zoals Opa zei: de haringen waren niet veilig. En je weet het als Oma het op haar heupen heeft, ja dan is ze er weer gewoon bij op de trouwerij van je dochter Suzan met haar JanJob. Ja, wij Nagelmaekers, denken dan meteen om van alles in elkaar te flansen en zoals bekend is Simon graag bezig het woordenspel te activeren voor een daverend lied van de fietserskoningen uit het verre Oosten, deze komen niet met myre, wierook en het goud. Maar met een levenslied waar iedereen vast van houdt. Ja, Raymond en Joost iedereen heeft jullie hoog zitten voor het klaren van een mooie dans de Syrtaki; uitgevoerd op 2 oude Amsterdamse fietsen.
Nu stopen wij met onze gekkigheid want anders komen jullie morgen niet bij het einddoel aan.
Al dat is bereikt nemen jullie dan een heerlijke pint die gesponsord zal worden uit de familiekas.
Want jullie daden, zijn goed bij ons allen binnen gefietst. (Met Tineke steeds op de bagagedrager).
Jacques -
06 Oktober 2013 - 13:45
Lia:
Hallo Raymond en Joost,
Het is moeilijk nog iets te schrijven als je alle reacties hebt gelezen. Toch waag ik me er eventjes aan.
Ik vind het heel verstandig van jullie dat jullie, netzo als je dat doet als je de 4daagse loopt, ieder je eigen tempo aanhoud. En als dat inhoud dat je niet met z'n drieen blijft fietsen dan is dat maar zo en fietsen jullie met z'n tweetjes zo te lezen weer verder. Nog een paar fijne fietsdagen toegewenst samen en tot vanavond bij jullie blog-verslag.
Lia -
06 Oktober 2013 - 18:32
Truus:
Raymond en Joost,
Ook ik zal jullie verhalen missen en wil jullie voor de laatste dagen nog veel plezier en succes wensen!!
Goede thuisreis en alvast een goede voorbereiding op de bruiloft!!
groetjes, Truus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
