Opnieuw een dag van verbazing.
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond en Wil
02 Juli 2014 | Frankrijk, Sète
Vanmorgen om half zeven opgestaan. Mijn gastheer Mario moest me wakker maken. Dat is uitzonderlijk voor mij. Dus een goede en lange nacht gemaakt.
Mario had na de gebruikelijke zaken van wassen en aankleden een heerlijk ontbijt gemaakt en Nicole kwam zelfs even uit haar bed om afscheid te nemen. Na nogmaals duizendmaal merci etc. volgde een spontane omhelzing. Mario had inmiddels zijn fietsspullen aan want hij wilde mij nog een aantal k's begeleiden. Samen fietsten we de route terug van gisteren. Vervolgens knoopte hij er nog een aantal k's tegenaan tot het volgende dorpje. Daar hebben we afscheid genomen en ben ik alleen verder gefietst.
So far, so good.
De route liep echt langs de randen van de zee met een breed strand ertussen en verliep zeer voorspoedig. Wat er aan wind stond was heerlijk in de rug, dus ik kon behoorlijk snelheid maken. Mij friend the wind was dus helemaal weer terug. Zo zat ik om ca. 10 uur al zowat in Sète, een leuk stadje met een probleem een rots van 120 meter omhoog waar ik volgens de route overheen moest. Ik heb dat ook geprobeerd maar het was veel te steil. Dus maar lopen. Er zat niets anders op. Ook de afdaling ging volledig op de volle remmen. Dus ook daar heb ik niet van genoten. Maar ja dan ben je al wel al aan de andere zijde en vervolgens ging het vlak verder tot aan le Port Cap D'Agde. Ik zeg dit Nadrukkelijk want er komt nog een vervolg.
Ik had vervolgens mijn dagtotaal van 80 k's redelijk gehaald. Dus ik ben gaan zoeken naar een camping. Ik stond aan de balie van de camping en daar was het druk. Plots werd ik gebeld. Het was Nicole, die me vertelde dat ik een vest vergeten was en dat Mario me die wel even met de auto zou komen brengen. Ik kon ze het adres van mijn camping niet aan het verstand brengen, dus we spraken af voor de kerk van cap d'agde en bij deze kerk stond ook een museum. Aan de balie van de camping stelde ik de vraag, waar is de kerk van cap d'agde en er staat ook een museum. En ze stuurden mij vervolgens naar de kerk van le port cap d'agde. Jullie voelen het misverstand al aankomen. Dat bleken 2 verschillende plaatsen te zijn. Dus Mario was op een andere plek dan ik. Maar via de telefoon is alles nog goed gekomen en ik heb mijn vest dus weer terug.
Van zoveel gastvrijheid slaat je hart van over. We hebben samen nog een drankje gedronken en nogmaals afscheid genomen. Je zult begrijpen dat ik nog dagen aan deze gestes zal denken tijdens mijn tocht. Want al met al zijn het bijzondere tekens van alle zaken, die zo'n tocht zo bijzonder leuk maken.
Nu genoeg over deze zaken want ik kan nog uren verder schrijven en dat komt wellicht nog in andere stukjes. Ook vandaag heb ik een aantal medestanders op mijn fietsfront ontmoet met wie ik niet allemaal gepraat heb. Al met al wel een stuk of 10. De deel van de kust is voor Frankrijk echt een vakantietrekker van jewelste. Dus het is hier heel commercieel. Iets wat ik niet echt leuk vind. Morgen trekt me meer wat dat betreft. Ik ga dan langs het Canal du Midi fietsen richting Beziers en later Carcassonne. Ik kijk er nu al naar uit.
Ik ga dit blog afsluiten en kijken of ik ergens internet kan krijgen om het op internet te zetten.
Groeten
Raymond
Mario had na de gebruikelijke zaken van wassen en aankleden een heerlijk ontbijt gemaakt en Nicole kwam zelfs even uit haar bed om afscheid te nemen. Na nogmaals duizendmaal merci etc. volgde een spontane omhelzing. Mario had inmiddels zijn fietsspullen aan want hij wilde mij nog een aantal k's begeleiden. Samen fietsten we de route terug van gisteren. Vervolgens knoopte hij er nog een aantal k's tegenaan tot het volgende dorpje. Daar hebben we afscheid genomen en ben ik alleen verder gefietst.
So far, so good.
De route liep echt langs de randen van de zee met een breed strand ertussen en verliep zeer voorspoedig. Wat er aan wind stond was heerlijk in de rug, dus ik kon behoorlijk snelheid maken. Mij friend the wind was dus helemaal weer terug. Zo zat ik om ca. 10 uur al zowat in Sète, een leuk stadje met een probleem een rots van 120 meter omhoog waar ik volgens de route overheen moest. Ik heb dat ook geprobeerd maar het was veel te steil. Dus maar lopen. Er zat niets anders op. Ook de afdaling ging volledig op de volle remmen. Dus ook daar heb ik niet van genoten. Maar ja dan ben je al wel al aan de andere zijde en vervolgens ging het vlak verder tot aan le Port Cap D'Agde. Ik zeg dit Nadrukkelijk want er komt nog een vervolg.
Ik had vervolgens mijn dagtotaal van 80 k's redelijk gehaald. Dus ik ben gaan zoeken naar een camping. Ik stond aan de balie van de camping en daar was het druk. Plots werd ik gebeld. Het was Nicole, die me vertelde dat ik een vest vergeten was en dat Mario me die wel even met de auto zou komen brengen. Ik kon ze het adres van mijn camping niet aan het verstand brengen, dus we spraken af voor de kerk van cap d'agde en bij deze kerk stond ook een museum. Aan de balie van de camping stelde ik de vraag, waar is de kerk van cap d'agde en er staat ook een museum. En ze stuurden mij vervolgens naar de kerk van le port cap d'agde. Jullie voelen het misverstand al aankomen. Dat bleken 2 verschillende plaatsen te zijn. Dus Mario was op een andere plek dan ik. Maar via de telefoon is alles nog goed gekomen en ik heb mijn vest dus weer terug.
Van zoveel gastvrijheid slaat je hart van over. We hebben samen nog een drankje gedronken en nogmaals afscheid genomen. Je zult begrijpen dat ik nog dagen aan deze gestes zal denken tijdens mijn tocht. Want al met al zijn het bijzondere tekens van alle zaken, die zo'n tocht zo bijzonder leuk maken.
Nu genoeg over deze zaken want ik kan nog uren verder schrijven en dat komt wellicht nog in andere stukjes. Ook vandaag heb ik een aantal medestanders op mijn fietsfront ontmoet met wie ik niet allemaal gepraat heb. Al met al wel een stuk of 10. De deel van de kust is voor Frankrijk echt een vakantietrekker van jewelste. Dus het is hier heel commercieel. Iets wat ik niet echt leuk vind. Morgen trekt me meer wat dat betreft. Ik ga dan langs het Canal du Midi fietsen richting Beziers en later Carcassonne. Ik kijk er nu al naar uit.
Ik ga dit blog afsluiten en kijken of ik ergens internet kan krijgen om het op internet te zetten.
Groeten
Raymond
-
02 Juli 2014 - 20:23
Marja Van Der Loos:
Wat maak je weer een leuke bijzondere dingen mee Raymond ,geweldig om te lezen.
Bonne route et fait bien :) -
02 Juli 2014 - 21:26
Francis:
Hoi Raymond
Ik zie dat ik alweer wat blogs gemist heb; ik zal eens uitvinden hoe ik dit weer automatisch in mijn mailbox kan krijgen.
Leuke ervaring vandaag weer Raymond! Hier begint het ook lekker te zomeren en Wil is vandaag weer met haar wandelzusters vertrokken om Drenthe onveilig te gaan maken de komende dagen.
Succes Raymond, welterusten vast, groet Francis -
02 Juli 2014 - 22:18
Jacques:
Raymond, je bent en blijft een bofkont, maar dat komt omdat je op je kont zoveel respect afdwingt.
De pendalen genoten vandaag van de meewind onderweg. Alleen dat rots dorp naar boven was zwaar en naar beneden evenzo. en dan zo lekker slapen, dan voel je je thuis en ja dan is het gemak van iets laten liggen ook normaal. Maar dan alles doen om jou dat vest terug te bezorgen, in 1 woord geweldig.
Dus als je daar aan denkt zing je even dat vers van Ronnie T. Een mooie commerciële tocht en randen van gewoon beleven. Blijf dit zo doen kerel. en geniet morgen van dat mooie kanaal, ik heb er foto's van gezien vanaf de boot genomen; echt heel uitzonderlijk. maak er wederom een mooie dag van.
En wie weet heb je morgen wel een medepassagier. Groetjes, Jacques
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
