Er zit onweer in de lucht.

Vandaag heb ik een prachtige tocht gehad. Ik heb vrijwel de volledige dag langs het Canal Du Midi gefietst naar Beziers en vervolgens naar Carcasson, althans de richting want vanaf het punt waar ik nu zit is dat nog ongeveer 50 k's verder.

Wel werd het pad dat eerst nog prachtig geasfalteerd was allengs slechter van een mooi gravelpad naar een karrespoor met met keien en dergelijke. Kortom voor mijn ... Was het afzien vandaag en ik kon merken dat ik dat nog niet gewend ben.

Maar daarover zal ik niet zeuren dat hoort erbij. Ik heb genoten van de omgeving en de rust, die alleen af en toe door krekels werd verstoord. Het is voor een Nederlander onvoorstelbaar maar op een gegeven moment fietste ik op een hoogte van ca. 50 meter. Ik kon beneden mij het landschap zien, de uitgestrekte wijngaarden en de autoweg, waarop de auto's voort bewogen. Ik heb er een foto van gemaakt ik hoop dat jullie de diepte een beetje kunnen zien. Naast mij het mooie kanaaltje van de Midi. Op zich is het al een feest om daarnaast te lopen. De boten hebben prachtige kleuren en ook de vervallen exemplaren zijn een schilderij waard. Vrijwel de hele dag ben ik begeleid door statige platanen en dat is op zich al een genot. Vooral als de zon schijnt is het hier ongenadig heet. Maar zoals ik al schreef gaande weg de dag werd de blauwe lucht vervangen door grijs/zwarte wolken en die kondigen hier vrijwel altijd onweer (horrage) aan. Dat vind ik een mooi woord 'horrage'. Het is heel kernachtig in het aangeven dat onweer niet leuk is. Met het Nederlandse 'onweer' heb ik dat gevoel helemaal niet.

Maar ik kan gelukkig weer een vol streepje zetten achter de 'mooie' dagen. Dat pakt niemand mij weer af. Vandaag de nodige medestrijders ontmoet, de ene Duits, de andere Frans maar leuk blijft zo'n ontmoeting. Even stoppen, vragen waar ze vandaan komen en waar ze naar toe gaan. Dan komen de verhalen vanzelf. En nog belangrijker de tips over de camping etc.

Ook nog wat medelanders ontmoet, die natuurlijk vol bewondering zijn over dat wat ik doe. Want zij fietsen misschien 10 of 20 kilometer en vinden dat al ver. Maar dat heb ik al zo vaak gehoord en dat ik dat leuk vind, kan ik in de korte contacten echt niet uitleggen. Dus dan laat ik het maat bij die bew... Voor mij hoeft dat niet. Ik heb meer plezier aan het fietsen op zich en de mooie dingen die je dan ziet.

Maar goed ik heb vandaag al weer genoeg geschreven. Ik houdt er mee op. Tot morgen. Groeten van een blije Raymond.