Nieuwe ervaring, Oostenrijk, plek genoeg.

Vandaag weer een grens overschreden. Van Duitsland naar Oostenrijk. Dat is heden ten dage niet al te moeilijk maar toch heb ik het gedaan via het smokkelaarsweggetje en ben ik inderdaad geen douane tegengekomen.

Ik heb geluk gehad denk ik vandaag met mijn tocht van bijna 100 km. Vanmorgen toen ik wakker werd regende het gelukkig niet en dat heeft het vandaag de hele dag op mijn tocht vrijwel niet gedaan. Dat is wat je noemt geluk hebben. Overal in de omgeving dreigt het en af en toe valt er ook een drup maar toch heeft een waterig zonnetje mij de gehele dag begeleid. Ik denk wel eens dat dat die engeltjes van Anne en Anne daar iets mee te maken hebben. Maar al met al zit hier vandaag een dankbare en trotse Raymond. Want je kunt wel stoer doen en zeggen en schrijven dat het je helemaal niets doet maar een ziekenhuisopname gaat je niet in de koude kleren zitten.

Ik heb dat vandaag ook echt gevoeld. Binnen een dag een zware allergische reactie teniet doen, dat doet wat met je. En dat heb ik vandaag wel gemerkt. Wielrenners noemen dat pap in de benen. Nu dat had ik vandaag. Ik kon nog niet goed aanzetten of ik moest stoppen van de beginnende kramp maar ik weet dat je daar ook goed doorheen kunt fietsen als je dat langzaamaan doet. Dus iets kalmer aan gefietst dan normaal. Gewoon iets minder aanzetten en er minder fel ingaan. Dat kon ook prima vandaag want onze lieve heer had vandaag het pad wel heel mooi geplaveid. Ontzettend plat, vrijwel geen tegenwind. Niet onvermeld mag blijven dat in tegenstelling tot aan Main en Rijn het pad nu alleen maar naar beneden gaat. Ook dat kun je als fietser waarderen.

Maar wat is het leuk zo langs de Donau als je de IJssel met al z'n wind op de dijk gewend bent. Hier fiets je vrijwel langs het water. Het kabbelt nog geen meter van je af. Maar je fietst door een bos met af en toe een open stukje.
Wat een verschil: geen wind tegen!

Dus ik hoop dat ik uitgelegd heb dat ondanks de pap in de benen, ik vandaag toch gewoon effetjes 100 k's heb weggefietst. Dus ben ik dankbaar en trots.

Morgen staat weer een fikse tocht op het programma. Zoals ik al zei de tocht is mij niet in de koude kleren gaan zitten. Ik ga dus ff gewoon rustig aan doen vanavond en me vermaken op de hele rustige camping, 3 tenten staan er tot nu toe.

Dus ff geen drukke stad Linz, waar ik dicht bij sta maar even tijd voor mijzelf en recupereren.

Groeten en tot blogs
Raymond