Die erste platte.
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond en Wil
27 Augustus 2013 | Oostenrijk, Greinburg
Vandaag na een regenachtige nacht opgestaan. Het was warempel droog en het is ook de hele dag verder droog gebleven. Nu gauw mijn spulletjes bij elkaar gepakt en geschoren etc. Om 5 voor 8 fietste ik van de camping, vast van plan om hem vandaag weer stevig te raken en die 100 k's even snel weg te fietsen. Maar na 30 kilometer dacht een stevige steen op het wegdek daar anders over en met zijn scherpe kant, had ik warempel de eerste lekke band van de reis.
Daarop ben je voorbereid als fietser dus snel afgestapt alle bagage afgepakt en het achterwiel eruit gehaald. Ik heb altijd een hele reserveband bij me, die heb ik eropgelegd en snel gekeken of er iets scherps in de buitenband was achtergebleven. Dat was niet het geval. Vol goede moed de pomp gepakt en ik begon met pompen. Maar helaas de pomp had de geest gegeven en ik kon hem op en neer halen tot ik een ons woog er kwam geen lucht meer uit.
Nu wat nu te doen. Ik zag geen nut in een andere fietser aanhouden want dan krijg je altijd gezeur over het feit dat natuurlijk de ventielen verschillen.
Dus vol goede moede op weg naar een garage 500 meter verder en daar gevraagd of ze me konden helpen, vol goede wil waren ze wel maar geholpen ben ik niet. Ze hadden natuurlijk niet het goede nippeltje. Wel wisten ze het adres van een fietsenmaker 2 km verderop. Vol goede moed op weg en proberen te liften. En ja hoor een aardige Roemeen stopte en wilde mij wel naar het volgende dorp brengen. Hij zei ook dat de fietsenmaker waarschijnlijk de spullen niet had, die ik nodig had. Hij bracht me nog een dorp verder zette me ergens in het centrum af en zei dat ik nog 500 meter naar links moest lopen daar was een heel groot inkoopcentrum. Nu dat heb ik gedaan. Het centrum heb ik gevonden maar ik kon de goede winkel niet vinden. Ik had stevig de pest in want ondertussen kon ik dus 2 km. terug lopen. Maar wat gebeurde er.
Er stopte een jongeman in een auto en hij vroeg me waar ik heen moest. Ik legde hem mijn problemen uit en zei dat ik naar .. moest.
Hij zei: ' Stap in de auto, ik moet daar ook heen'. Ik was reuzeblij met deze hulp, dat zullen jullie je wel kunnen voorstellen. Bij de fietsenmaker heb ik de band opgepompt en een nieuwe band en tevens een nieuwe fietspomp gekocht.
Toen bood deze vriendelijke jongeman ook nog aan om mij naar mijn fiets terug te brengen. Nu je zullen je wel kunnen voorstellen mijn dag kon niet meer stuk.
Ik heb hem heel hartelijk bedankt voor zijn hulp, het achterwiel weer gauw in de fiets gezet en om 11.30 was ik weer op pad.
Maar ja, de plannen die ik had moesten worden aangepast. Ik wilde eigenlijk vandaag naar de resten van het concentratiekamp 'Mauthausen' uit de 2e wereldoorlog. Dat is er dus bij ingeschoten. Uiteindelijk na dik 72 km. fietsen kwam ik in Grein aan. En daar zit ik nu dit verhaaltje te schrijven.
Dankbaar voor wat me vandaag weer overkomen is. Gewoon zomaar uit het niets stopt er iemand omdat hij ziet dat je een probleem hebt. Samen vervolgens het probleem oplossen zijn de mooiste ervaringen, die je nog lang nablijven. Deze komt er wat mij betreft bij.
Kijken wat de dag van morgen weer gaat brengen. Maar voorlopig kan Oostenrijk wat mij betreft niet meer stuk.
Tot blogs
Raymond
Ps het is vandaag dinsdag en donderdag komt Wil samen met Anne en Vincent naar Wenen. Ook daar kijk ik naar uit. Het is altijd plezierig om vooruitzichten te hebben. Het is in afstand nog ongeveer 140 km tot Wenen. Dat gaan we dus zeker redden.
Daarop ben je voorbereid als fietser dus snel afgestapt alle bagage afgepakt en het achterwiel eruit gehaald. Ik heb altijd een hele reserveband bij me, die heb ik eropgelegd en snel gekeken of er iets scherps in de buitenband was achtergebleven. Dat was niet het geval. Vol goede moed de pomp gepakt en ik begon met pompen. Maar helaas de pomp had de geest gegeven en ik kon hem op en neer halen tot ik een ons woog er kwam geen lucht meer uit.
Nu wat nu te doen. Ik zag geen nut in een andere fietser aanhouden want dan krijg je altijd gezeur over het feit dat natuurlijk de ventielen verschillen.
Dus vol goede moede op weg naar een garage 500 meter verder en daar gevraagd of ze me konden helpen, vol goede wil waren ze wel maar geholpen ben ik niet. Ze hadden natuurlijk niet het goede nippeltje. Wel wisten ze het adres van een fietsenmaker 2 km verderop. Vol goede moed op weg en proberen te liften. En ja hoor een aardige Roemeen stopte en wilde mij wel naar het volgende dorp brengen. Hij zei ook dat de fietsenmaker waarschijnlijk de spullen niet had, die ik nodig had. Hij bracht me nog een dorp verder zette me ergens in het centrum af en zei dat ik nog 500 meter naar links moest lopen daar was een heel groot inkoopcentrum. Nu dat heb ik gedaan. Het centrum heb ik gevonden maar ik kon de goede winkel niet vinden. Ik had stevig de pest in want ondertussen kon ik dus 2 km. terug lopen. Maar wat gebeurde er.
Er stopte een jongeman in een auto en hij vroeg me waar ik heen moest. Ik legde hem mijn problemen uit en zei dat ik naar .. moest.
Hij zei: ' Stap in de auto, ik moet daar ook heen'. Ik was reuzeblij met deze hulp, dat zullen jullie je wel kunnen voorstellen. Bij de fietsenmaker heb ik de band opgepompt en een nieuwe band en tevens een nieuwe fietspomp gekocht.
Toen bood deze vriendelijke jongeman ook nog aan om mij naar mijn fiets terug te brengen. Nu je zullen je wel kunnen voorstellen mijn dag kon niet meer stuk.
Ik heb hem heel hartelijk bedankt voor zijn hulp, het achterwiel weer gauw in de fiets gezet en om 11.30 was ik weer op pad.
Maar ja, de plannen die ik had moesten worden aangepast. Ik wilde eigenlijk vandaag naar de resten van het concentratiekamp 'Mauthausen' uit de 2e wereldoorlog. Dat is er dus bij ingeschoten. Uiteindelijk na dik 72 km. fietsen kwam ik in Grein aan. En daar zit ik nu dit verhaaltje te schrijven.
Dankbaar voor wat me vandaag weer overkomen is. Gewoon zomaar uit het niets stopt er iemand omdat hij ziet dat je een probleem hebt. Samen vervolgens het probleem oplossen zijn de mooiste ervaringen, die je nog lang nablijven. Deze komt er wat mij betreft bij.
Kijken wat de dag van morgen weer gaat brengen. Maar voorlopig kan Oostenrijk wat mij betreft niet meer stuk.
Tot blogs
Raymond
Ps het is vandaag dinsdag en donderdag komt Wil samen met Anne en Vincent naar Wenen. Ook daar kijk ik naar uit. Het is altijd plezierig om vooruitzichten te hebben. Het is in afstand nog ongeveer 140 km tot Wenen. Dat gaan we dus zeker redden.
-
27 Augustus 2013 - 20:09
Simon:
Pompen tot je een ons weegt... Geen slecht idee om af te vallen. Dan kom je in Grein aan. Volgens mij betekent dat gram. Geen greintje last toch. Weer wat afgevallen. 99 Gram, dan wordt het wel erg weinig, broer. Goed dat je nu een goede pomp hebt aangeschaft. Anders blijft er zelfs geen grammetje van over. Geniet van Wiener schnitzels, viennetta en vooral van Wil die je dan treft. Ach Wien, Wein, Weib und... Gesang. We vervangen jullie in Emmeloord.
Simon -
27 Augustus 2013 - 21:18
Francis:
Hoi Raymond,
Alweer een engeltje op je reis ontmoet! hopelijk volgen er nog velen!
slaap lekker en succes met de komende 140 kom,
groet Francis -
27 Augustus 2013 - 22:20
Anne En Nelleke:
Hey lieve buurman, fijn dat het je goed gaat en Wenen in zicht is! Wil je even tegen de buurvrouw zeggen dat het met post en planten en containers in orde komt? een paar mooie dagen gewenst met elkaar neem maar een heel groot stuk sachertorte, je hebt het verdiend!
Liefs van ons vieren anne neleke ebelien berber -
27 Augustus 2013 - 22:56
Jan Brandsema:
Een mooi vooruitzicht om over twee dagen Wil weer te zien. En uiteraard ook Vincent en Anne. Samen bijpraten en ervaringen delen. Geniet ervan. -
27 Augustus 2013 - 23:21
Jacques:
Pompen en niet verzuipen dat is de remedie. En moed houden. Ik kan me indenken dat je zult balen, maar gelukkig heeft het goede lot je er weer bovenop gehaald. De engeltjes hebben het druk met je.
Maar je kun er gewoon op vertrouwen. En ik hoop dat je ook een nieuwe binnenband hebt meegenomen met de pomp erbij. Ja je vooruit zich geeft je vleugeltjes. En dat mag ook want je ziet dat je ook aan eenieder kan vertellen: een ongeluk ligt in een klein hoekje. En je weet nooit welke, maar jij ervaart gelukkig dat geluk in de andere hoek ligt en dat blijft in je memorie. Kerel niet te graag willen want dan geef je de minne kansen het meeste moed. Blijf rustig en verantwoord rijden genietend onder-wijl van al het moois. Simon hoort je al zingen met het trio dat komt. Je weet het: want daar hebbe we een liedje van gemaakt met hele schone woorden: hee schoon wijfeken g wed dat de Heer het ziet ......
tot morgen en houd je haaks. Jacques
-
27 Augustus 2013 - 23:51
Lia:
Hoi Raymond, nog snel even ter elfde ure reageren op al de pech die je hebt gehad met toch weer een goede afloop. Hou je taai broer en geniet van alles wat komen gaat. Ik ben vandaag weer thuis gekomen vanuit Londen en alles (op een steentje tegen de voorruit na) is goed gegaan. Slaap lekker en tot blogs!! Je zussie. -
28 Augustus 2013 - 11:10
Jos:
Hoi Raymond, dat gaat allemaal niet van een leien dak, deze tocht. Respect man voor je doorzettingsvermogen. Zo'n tocht in je eentje is natuurlijk gebaat bij een goede voorbereiding en conditie maar het fundament is toch het rotsvaste karakter van de eenzame fietser. Laten we hopen dat het nu een tijdje meezit. Groeten Jos -
28 Augustus 2013 - 15:04
Richard:
Mooi verhaal weer Raymond. Dank je wel! -
30 Augustus 2013 - 00:15
Hennie:
er zijn nog wel goede mensen. ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
