Door mijn achterwiel gezakt

Vandaag heb ik onderweg samen met Vin een acht gegeven. Het was een prachtige tocht maar wel over gravel en zandweggetjes. Het lijkt wel of Hongarije alleen maar bestaat uit steden met ontzettend veel voorsteden, die op zich weer bestaan uit straatjes c.q. weggetjes met daaraan aansluitend 2 onder 1 kap of alleenstaande huisjes met op zich een behoorlijke lap grond erom heen. Vaak heeft men een privė wijngaard. Daarnaast is het zonnetje dat onverdroten schijnt natuurlijk een genot. Al met al ervaar je dan Hongarije als een zeer vriendelijk land met mooie vergezichten. Maar het woord gravelpad of liever zoals de Duitsers dat zeggen ' schrottelpfad'. Dan weet je als ervaren bloglezer wel hoe laat het is. Raymond vind het nl leuk om over dit soort weggetjes zo hard mogelijk te fietsen. Hij probeert dan ook nog het rechte pad te vinden, dus zonder gaten etc. Maar zoals altijd weten jullie de afloop, de fiets of de band en/of het wiel kun dit soort grappen niet aan.

Zo ook mijn nieuw aangeschafte achterwiel. Dit keer niet de spaken zelf maar datgene waar de spaken inzitten begaf het. Ik zal een foto toevoegen.
Het resultaat van dit alles is dat ik afscheid heb moeten nemen (met pijn in het hart) van mijn mooie nieuwe achterwiel met 48 spaken. Ik heb dus een nieuwe laten monteren met 36 spaken. Het risico is nu dus dat ik met enige regelmaat weer in spaken problemen terechtkom maar met het vorige wiel viel ook niet meer verder te fietsen. Dus al met al is dit een prima oplossing.

Dus morgen gaat weer een vrolijke Raymond verder. De weersverwachting is mooi en ook de omgeving. Met Vincent als maat kan ik het niet beter treffen. Dus conclusie: het leven is mij welgezind en ik tel mijn zegeningen.

Morgen weer een nieuwe rit een nieuwe ronde.

Groeten
Vincent en Raymond