En dan weer verder

Vanmorgen nog even gezellig met Vincent ontbeten. Vervolgens de fiets en spullen weer naar beneden en aldaar opgepakt. Vincent blijft vannacht nog in dit hotel, hij moet dus vandaag alleen proberen om zijn fiets alvast te stallen voor een nacht op het vliegveld maar daar heeft hij de hele dag de tijd voor. Dus dat gaat wel lukken. Vincent nogmaals bedankt voor de hele leuke weken samen en natuurlijk heeft Vincent dat ook zo beleefd.

Het is miezerig weer en de regenkleding moet dus aan. Welgemoed ga ik op pad. Allengs gaat het harder regenen en de straat waarlangs ik Belgrado uit rijdt is erg druk. Kortom het is wel spannend maar alles verloopt op rolletjes.

Het is wel een heuvelige weg en ik moet klimmen maar dat gaat geleidelijk. Dus op de regen na verloopt de tocht probleemloos. Tot na een kilometer of 20 een luide knal de pret verpestte. Wederom een klapband en een stevige want ook de buitenband is aan gort. Toevallig ben ik net bij een bushalte, dus daar de zaak afgeladen en ik had juist mijn achterwiel uit de fiets gehaald om hem te gaan repareren als er een bus stopt. De deuren van de bus gaan allemaal open maar er stapt niemand uit. In het Servisch maakt de chauffeur me duidelijk dat ik mijn spullen in de bus moet laden en zelf achterin de bus moet gaan staan met mijn fiets zonder achterwiel, zo gezegd zo gedaan. De bus rijdt vervolgens verder, stopt een aantal keren en plots stopt de bus weer en de chauffeur maakt mij duidelijk dat er links een bandenreparatiebedrijf zit, die mij vast kan helpen. Ik hoef niets te betalen dus na dankjewel in het nederlands gezegd te hebben de bus uitgezwaaid.

Dan maar naar dat bedrijf daar is het in ieder geval droog. Het blijkt een bedrijfje te zijn voor autobanden, dus van fietsbanden hadden ze geen verstand. Ze wilden met alle plezier wel helpen. Dus 2 man gingen aan de slag om de oude band en binnenband eraf te halen. Vervolgens probeerden ze de lekke band met een autopomp op te blazen, dat lukte natuurlijk niet. Ik heb ze mijn pomp gegeven en ze laten zien, dat ze nog een schroefje van het franse ventiel open moesten draaien. Maar de band was dusdanig stuk dat repareren echt niet ging. Gelukkig heb ik altijd een reserve binnen- en buitenband bij me. Dus deze te voorschijn gehaald en vervolgens gingen ze snel aan de slag om de banden om het wiel te leggen. Een kwartiertje later fietste ik weer in de regen. Ook hier hoefde ik niets te betalen. Ze wensten mij verder veel geluk op mijn reis richting Istanbul.

Het liep tegen 12 uur en ik kreeg trek. In een klein optrekje zat een winkeltje met een restaurantje. Daar ben ik even naar binnen gegaan. Mijn rugzak afgedaan en deze naast me neergelegd. Jullie snappen het vast al, ik ben na afloop van mijn consumptie vergeten de rugzak mee te nemen. Wel een probleem omdat mijn Ipad en paspoort er allebei inzaten. Dat ik dat ding niet omhad kwam ik pas achter in het volgende stadje waar ik mijn voorraad banden weer wilde aanvullen bij een fietsenzaak. Dat laatste heb ik overigens wel gedaan.

Wat te doen is dan aan de orde.
Nu een hotel gezocht en dat is hier een probleem. Die dingen worden alleen in het Servisch hier aangekondigd. Je verwacht het woord hotel wel ergens aan te treffen en/of sterren te zien. Maar helaas, na heel wat vragen bleek ik er gewoon voorbij gefietst te zijn.
Dus weer terug naar af en in dit hotel blijkt men vrijwel alleen Servisch te praten. Een heel klein beetje engels is mogelijk. Maar goed ik heb een kamer, een taxi besteld en daarmee terug naar dat cafeetje van tussen de middag.
Gelukkig mijn tas was er nog en alle spullen zaten er nog in.

Dus hier zit een gelukkig man, die inmiddels is gedoucht, zijn nieuwe achterband heeft gemonteerd en de opvouwbare band(en) weer in de daarvoor bestemde bagagetas heeft zitten.

Morgen weer verder met ik hoop mooi weer. Want die regen daar heb je gauw genoeg van. In dit hotel is helaas geen internet aansluiting. Dus hoe we dat oplossen, zien we wel en anders wordt het morgen.

Groeten
Raymond