GASTBLOG:

Allereerst wil graag eventjes melden dat ik me bijzonder vereerd voel deze gastblog te mogen verzorgen! Ik heb gemerkt dat de blog van deze reis , net als de blogs van de andere reizen, er bij de lezers thuis ingaat als zoete koek en wil jullie vertellen dat ik het erg leuk vind om te zien hoe jullie op deze manier in verbinding staan met mijn vader...!!

Zoals jullie inmiddels weten :) ben ik afgelopen zaterdag aangekomen in Thessaloniki. Het reizen was even spannend, je neemt immers niet jaarlijks de fiets mee in het vliegtuig(ik spreek voor mezelf), maar met de instructies van Vincent kon het ook niet mis gaan! Nogmaals bedankt voor de instructies en het lenen van je fiets.

Aangekomen in Thessaloniki stond mijn pa mij op te wachten, haalden we de fiets uit zijn beschermingsplastic en werden vervolgens direct mijn 'fietsskills' op de proef gesteld met de rit naar het hotel. Achteraf hoorde ik dat ik mijn vuurdoop met succes had volbracht.. Dat deed mij goed :)

Na 1 dag Thessaloniki bezocht te hebben en 's avonds mijn patiëntenoverdrachten te hebben afgemaakt ging het avontuur daadwerkelijk van start....

Mijn 1e tocht begon vrijwel direct met een dijk van een klim en ook al hoorde ik een dag ervoor dat ik mijn vuurdoop al had gehad, blijkbaar was er een 2e vuurdoop nodig... In zo'n 2,5uur hadden we toch al zo'n 12 kilometer op de teller zitten en ik begon me af te vragen of de komende 70 kilometer op dezelfde manier zou gaan.... :) Gelukkig was dit niet het geval, maar echt een 'cadootje' was dit ook helaas niet. Wat echter wel een cadootje was, waren de 2 biertjes in een barretje in eindbestemming Stavros. Na zo'n tocht smaken die biertjes echt ongelofelijk goed!!

Na de biertjes vertrouwden wij het weer niet en pakten we een hotelletje. Na gedouched te hebben bracht de hotel-eigenaar ons met de auto naar een horeca-gelegenheid. Het komische van dit alles was toevalligerwijs dat dit het tentje was waar wij even ervoor nog gezeten hadden... Gelukkig was mijn kruk nog warm :) en schoven wij aan voor een Maaltijd. Onder het genot van een flinke dosis licht en geluid van een voetbalwedstrijd op tv :) hebben wij heerlijk gegeten!

Na deze maaltijd vertrokken we richting het Hotel. Het regende werkelijk waar bizar hard, maar gelukkig hadden we 2 paraplu's van de hotel-eigenaar meegekregen. Kortom: een hotel ipv een tentje opzetten was geen slechte keuze geweest.

Na een heerlijke nacht geslapen te hebben (dit kon ook niet anders na zo'n rit) startte ik de dag met wat rek- en strekoefeningetjes ( je bent fysio of niet :)

De stijfheid in de spieren viel gelukkig mee, de hemel was strak blauw en ik had het gevoel 'wie doet me wat'...

Maar na het gaan zitten op mijn zadel werd ik al snel uit deze droom verlost :) zo'n 8 uur zitten op zo'n 10cm2 was mijn achterwerk niet onopgemerkt gebleven en vond er het zijne van..... Gelukkig waren de zee, rotsen en strak blauwe lucht zo onwijs mooi dat ik die zadelpijn zo vergeten was.....

Halverwege de dag maakten waren we op zoek naar een tentje om te eten, maar het enige eetgelegenheid in de buurt was een verroeste Mercedes-bus omgebouwd tot snackbar en een soort betonnen schoorsteen ervoor (zo'n ding voor in de achtertuin) en uiteraard het setje plastic tuinstoelen.. (Gevalletje: je had er bij moeten zijn). Hoewel ik denk dat Rob Geus van de Smaakpolitie 'er niet vrolijk van geworden zou zijn was het een heerlijk broodje souflaki. Het feit dat we dit broodje gegeten hebben beiden een dag later nog in staat van blakende gezondheid zijn wil zeggen dat wij genoeg antistoffen hebben om komende 4 tochten door te komen :)))

Zoals je merkt kan ik uren schrijven over de nu al geweldige tocht, maar omdat we nu zo ff gaan bellen met mijn moeder houd ik het even voor gezien!

Zoals je de titel zegt al verteld hebben we nog 4 dagen te gaan. Ik heb er erg veel zin in en ook de laatste 3 tochten in Turkije lijken me bijzonder.

Tot weer in Nederland! Ciao!!
Joost en natuurlijk Raymond