Een behoorlijk stukje verder
Blijf op de hoogte en volg Raymond en Wil
21 September 2013 | Servië, Palilula
ik ben vandaag 100 kilometer verder (zuidelijker) gekomen. Ben door 2 dalen getrokken, wat betekent dat ik ook over tenminste 2 dwarsliggende heuvelruggen moest gaan en dat betekent klimmen. De eerste viel nog mee. Een klim van goed 140 meter omhoog, waar je dan met een stijgingspercentage van ca. 6 tegenop gaat. Dat heb ik inmiddels stevig in de benen. De dag begon wel wat fris en bewolkt maar allengs begon het zonnetje steeds meer te schijnen. De tweede heuvelrug was een stevige. Je kunt merken dat de bergen van de Balkan eraan gaan komen. Je hebt dan inmiddels zo'n 60 km in de benen en dan kun je het wel merken. Met een stijgingspercentage van 7,5 naar boven gaat nog net, maar als het lang duurt wordt je wel moe.
Ik zal mijn klaagzang niet te lang maken. Als je eenmaal boven bent geniet je van het uitzicht en dat krijg je gratis aangeboden. Wat je ook gratis krijgt aangeboden is de enorme puinhoop die de Serviërs van de wegbermen maken.
Waar je ook bent in een stad/dorp of buitenweg overal tref je afval aan. Soms enorme bergen met van alles en nog wat maar vooral plastic flessen. Het lijkt wel of deze mensen helemaal niet trots zijn op hun land, wat een smeerboel maken ze ervan.
Ook hier zal ik nu over ophouden , veranderen kan ik het niet, maar leuk is een ander begrip.
De Serven onderweg zijn ontzettend aardig. Vrijwel iedereen zegt je goedendag en met regelmaat hoor je 'bravo' of iets dergelijks. Ook tegemoet komende auto's claxoneren en zwaaien uitbundig, auto's van achteren is wat lastiger want volgens mij claxoneren ze min of meer standaard als ze iemand willen inhalen. Maar ik steek in ieder geval elke keer mijn hand op. Dat lijkt me welgepast. Tijdens een pauze kreeg ik van een oud vrouwtje, die uit een huis er tegenover kwam 2 appels aangeboden, die ze volgens mij zelf niet eten kon, want ze had nog maar 1 tand. Maar ze waren wel erg lekker. Ze had ze zelfs nog even onder de waterkraan schoongemaakt.
Zo zie je maar weer, elk land heeft zijn bekoorlijkheden maar ook zijn eigenaardigheden. Een kilometer of 10 terug in een restaurant (ik dacht, dit is een hotel) zaten er wel 20 mensen te eten. Inmiddels een dik uur later zit ik in een restaurant te eten in mijn eentje. Alle tafels zijn wel gedekt, dus kennelijk verwacht men nog veel bezoek.
Ik ontvang zojuist bericht dat ik kan facetimen (skypen op z'n apples) met de familie op het familie weekeinde, dat is leuk dus dit blog ga ik nu afsluiten.
Groeten en morgen weer verder.
Raymond
Ik zal mijn klaagzang niet te lang maken. Als je eenmaal boven bent geniet je van het uitzicht en dat krijg je gratis aangeboden. Wat je ook gratis krijgt aangeboden is de enorme puinhoop die de Serviërs van de wegbermen maken.
Waar je ook bent in een stad/dorp of buitenweg overal tref je afval aan. Soms enorme bergen met van alles en nog wat maar vooral plastic flessen. Het lijkt wel of deze mensen helemaal niet trots zijn op hun land, wat een smeerboel maken ze ervan.
Ook hier zal ik nu over ophouden , veranderen kan ik het niet, maar leuk is een ander begrip.
De Serven onderweg zijn ontzettend aardig. Vrijwel iedereen zegt je goedendag en met regelmaat hoor je 'bravo' of iets dergelijks. Ook tegemoet komende auto's claxoneren en zwaaien uitbundig, auto's van achteren is wat lastiger want volgens mij claxoneren ze min of meer standaard als ze iemand willen inhalen. Maar ik steek in ieder geval elke keer mijn hand op. Dat lijkt me welgepast. Tijdens een pauze kreeg ik van een oud vrouwtje, die uit een huis er tegenover kwam 2 appels aangeboden, die ze volgens mij zelf niet eten kon, want ze had nog maar 1 tand. Maar ze waren wel erg lekker. Ze had ze zelfs nog even onder de waterkraan schoongemaakt.
Zo zie je maar weer, elk land heeft zijn bekoorlijkheden maar ook zijn eigenaardigheden. Een kilometer of 10 terug in een restaurant (ik dacht, dit is een hotel) zaten er wel 20 mensen te eten. Inmiddels een dik uur later zit ik in een restaurant te eten in mijn eentje. Alle tafels zijn wel gedekt, dus kennelijk verwacht men nog veel bezoek.
Ik ontvang zojuist bericht dat ik kan facetimen (skypen op z'n apples) met de familie op het familie weekeinde, dat is leuk dus dit blog ga ik nu afsluiten.
Groeten en morgen weer verder.
Raymond
-
22 September 2013 - 22:58
Jacques:
Zo wat was het leuk dat je gisteravond toch even onder ons was. Zover en toch dichtbij. Van bijzondere ervaringen heb jij er op dit moment al velen, Raymond. En je verhalen komen als een verhalend geheel over en veraangenamen de dag want we denken steeds wat heeft ie nou weer beleefd. Ja, het weekend met de familie was ook weer erg leuk gezellig. We waren met een oude loc naar Stadskanaal, waar niet veel te beleven viel. Wij aren er gewon voorbij gelopen. Een oude man heeft ons , een groepje van 6 ,
rondgeleid. Hij deed dat zoals dat vroeger hoorde. Een verhaal waar hij zelf toch duidelijk de hoofdrol had. Inwendig lachen. Het eten was wederom een nieuw festijn: Italiaanse pizza's, nou Raymond gelijk als jou hebben we gesmuld al mocht ie soms te zwaar gekruid zijn. De avond was voor eigen spellen gereserveerd en praten met familieleden onder het genot van een drankje en een hapje. De allerkleinsten Alicia en Jasmijn gaven een zang show, die de handen bij ons op elkaar dreef en de trampoline was een enorm speelobject, die naast plezier ook vallende tranen teweegbracht. De zondag morgen werd afgesloten met een achtkamp die naast prestaties veel gelach heeft gerealiseerd.
Na soep, brood en nog wat Italiaans was de pet van dit weekend voorbij. Met allemaal fijne wensen is iedereen huiswaarts. En kon het organisatie comité stellen dat e in hun opzet waren gelaagd. Met een opkomst van volgens mij 36 personen, die ook allemaal bleven slapen was het echt fijn.
Groetjes Jacques
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
