Skopje en Veles,

Vanmorgen rond 8 uur opgestaan. Nadat ik eerst nog wat de krant heb zitten lezen, ik download de Volkskrant elke dag. Ontbeten en daarna met de stadsbus de berg, waar het kruis boven de stad op staat. Nu dat is een hele onderneming. Alles gaat natuurlijk heel geregeld maar die bus rijdt om de 40 minuten en ik ben natuurlijk net te laat. Dus ik kan daar ruim een half uur onder een betonnen kolos afwachten of de volgende wel gaat.

Maar goed er valt altijd wat te zien dus de tijd vloog om. Vervolgens met een echte engelse dubbeldekker richting berg. Het weer is fantastisch maar heeft een nadeel. Door de uitlaatgassen ontstaat er 'mist' en dat bederft het uitzicht weer. Maar goed aan het einde met een kabelbaan helemaal naar de top en genieten van een toch prachtig uitzicht. Ik heb wat foto's gemaakt. Ik hoop dat ze er door komen.

Vervolgens terug met. Kabelbaan en toevallig zit ik met een aardige Macedoniër, Timothy, genaamd in het bakje. Hij biedt mij aan om mij naar de stad terug te brengen in zijn auto. Zo gezegd zo gedaan en om goed 12 uur was ik weer in het hostel. Al mijn spullen weer opgepakt en op pad gegaan.
Van deze beslissing heb ik geen spijt gehad. Het was een mooie tocht naar Veles maar wel inspannend. In tegenstelling tot gisteren wilde ik de snel weg nu niet gebruiken. Ik ben daar uiteindelijk toch op beland omdat hetpad waarop ik reed volgens mij doodliep en ik uiteindelijk geen echte keuze meer had. Nu ik heb daar geen spijt van gehad. Ik ben door een prachtige kloof gereden met uiteindelijk 3 niet al te lange tunnels. Het was wel een beetje druk op de weg en er was geen vluchtstrook maar de weg was 2 baans, dus meestal konden de auto's en trucks gewoon goed uitwijken. Maar af en toe als ze zelf ook ingehaald worden .... Maar gelukkig heb ik mijn achteruitkijkspiegel. Dan kun je zelf nog op tijd aan de kant gaan staan.

Morgen staat iets soortgelijks op het programma, verwacht ik als ik de kaarten goed bestudeer. Maar we zullen het gaan zien. Ik ga vroeg naar bed en op tijd uit de veren. En dan zien we wel waar de pedalen me morgen weer gaan brengen.

Ik verheug me op de komst van mijn zoon Joost, a.s. Zaterdag. Zoals route nu gaat zal ik ruim op tijd in Thessaloniki zijn om hem in te halen. Maar laten we niet te veel op de zaken vooruit lopen. Jullie horen morgen weer hoe het geaan is.

Groeten
Raymond